Astronauci z Pakistanu polecą w kosmos z Chińczykami

Jak podaje chińska agencja prasowa Xinhua, Chiny wybiorą dwóch kandydatów z Pakistanu w celu przeprowadzenia szkolenia do udziału w przyszłych misjach kosmicznych. Jeden z nich ma byś specjalistą do spraw ładunków na chińskiej stacji kosmicznej. Obaj mają prowadzić eksperymenty zaproponowane przez Pakistan, a jednocześnie wykonywać rutynowe zadania załogi statku kosmicznego na orbicie.

Decyzja o rozpoczęciu szkolenia pakistańskich astronautów w Chinach jest efektem podpisania w lutym 2025 roku porozumienia o współpracy między obydwoma krajami. Wybór przyszłych astronautów będzie dokonany w trzystopniowej procedurze. Pierwszy etap odbędzie się w Pakistanie, a dwa kolejne w Chinach.

Astronaut in space with stars, a galaxy, a purple and blue nebula, and galaxies reflected in his helmet. Generative AI

Jak powiedział Lin Xiqian, rzecznik prasowy Chińskiego Biura Inżynierii Załogowej Przestrzeni Kosmicznej (CMSA), Pekin prowadzi rozmowy również z innymi krajami na temat udziału ich astronautów w programie lotów na stację kosmiczną.

Na orbicie okołoziemskiej znajduje się obecnie Chińska stacja kosmiczna Tiangong, która okrąża Ziemię na wysokości od 340 do 450 km. Na jej pokładzie znajdują się między innymi chińskie skafandry kosmiczne Feitian umożliwiające wychodzenie na zewnątrz stacji na kilkugodzinne spacery.

Już wkrótce chińska stacja kosmiczna może stać się jedyną w przestrzeni kosmicznej. Takie wnioski nasuwają się po analizie stanu technicznego drugiego podobnego obiektu na ziemskiej orbicie – Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

Jak pisze portal focus.pl: Międzynarodowa Stacja Kosmiczna powoli zbliża się do końca swojej służby na orbicie okołoziemskiej. Według najnowszego raportu sędziwe już komponenty stacji od lat już są nieszczelne i zmagają się z licznymi pęknięciami i wyciekami. Zapewne do 2030 roku stacja jeszcze wytrzyma, ale już nikt jej funkcjonowania raczej nie będzie przedłużał. Najważniejszym zadaniem dla amerykańskiego sektora kosmicznego jest zatem obecnie stworzenie nowej stacji kosmicznej. W przeciwnym razie na orbicie pozostanie jedynie chińska stacja kosmiczna Tiangong.

Amerykańsko-chiński wyścig w przestrzeni kosmicznej i na Ziemi

Kiedy istniał Związek Radziecki, szybko rozwijały się technologie kosmiczne. W ramach wyścigu Stany Zjednoczone i ZSRR wydawały ogromne pieniądze na badania i nowoczesne konstrukcje. Po upadku ZSRR sukcesy w podboju Kosmosu przestały być już tak spektakularne.

Obecnie jednak pojawił się nowy zawodnik w tej konkurencji. Chiny są już drugą największą gospodarką świata, a licząc PKB parytetem siły nabywczej, pierwszą. Kraj ten może wydawać ogromne sumy na programy kosmiczne, co zagraża dominującej pozycji Stanów Zjednoczonych. Te muszą zintensyfikować wysiłki, by nie stracić pozycji lidera. Możemy więc spodziewać się powrotu do dawnych, dobrych czasów, gdy ludzie wierzyli, że filmy science fiction pokazują najbliższą przyszłość.

Ale wyścig w Kosmosie stanowi tylko jeden z elementów amerykańsko-chińskiej rywalizacji. Plan wysłania w kosmos dwóch Pakistańczyków jest przejawem strategii geopolitycznej Chin. Chcą one stać się liderem i głównym rozgrywającym w krajach Globalnego Południa. Temu celowi służy między innymi stworzenie organizacji BRICS.

Przewodzenie krajom Globalnego Południa stanowi realizację wizji stworzonej jeszcze przez Mao Zedonga. W jego czasach jednak wizja ta wydawała się mało realna, ponieważ Chiny były krajem biednym, a Stany Zjednoczone i cały Zachód przyciągały swoim bogactwem. To bogactwo decydowało również o atrakcyjności tzw. zachodnich wartości.

Obecnie gwałtowny rozwój gospodarczy czyni z Chin wzór dla innych krajów rozwijających się, natomiast przewaga zamożności Zachodu nad innymi częściami świata topnieje. Idzie za tym mniejsza atrakcyjność wartości zachodnich i większa atrakcyjność rozwiązań promowanych przez Państwo Środka.

Jeśli chiński program kosmiczny osiągnie sukces, udział w nim będzie okazją do zwiększenia swojego prestiżu przez kraje takie jak Pakistan. Uczyni to współpracę z Chinami jeszcze bardziej atrakcyjną dla krajów Globalnego Południa.

Wojciech Ostrowski